Ο Γουίλιαμ Γουόρικ είναι ο χαρακτήρας που δημιούργησε ο διάσημος συγγραφέας Χάρι Κλίφτον που δημιούργησε ο Jeffrey Archer ως βασικό του πρωταγωνιστή στη σειρά των βιβλίων «Τα Χρονικά των Κλίφτον» (πολύ μου άρεσε η σύνταξη αυτής της πρότασης)! Κατ’ απαίτηση λοιπόν των αναγνωστών ο Γουόρικ αποκτά το δικό του spin-off βιβλίων, οπότε διαβάζουμε κι εμείς τις συναρπαστικές περιπέτειες του αστυνομικού που θέλει να μετατεθεί στη Σκότλαντ Γιαρντ, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του που ονειρεύεται ο γιος του να ακολουθήσει τον δρόμο της δικηγορίας. Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, ένας από τους ωραιότερους πίνακες του Ρέμπραντ εξαφανίζεται από το μουσείο όπου ήταν αναρτημένος και μέσα από μια σειρά γεγονότων την υπόθεση αναλαμβάνει ο «φρέσκος» Γουόρικ που εργάζεται ως ντετέκτιβ στο Τμήμα Έργων Τέχνης της Σκότλαντ Γιαρντ.

Η ιστορία διαδραματίζεται στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1980 κι έχει ως πρωταγωνιστή έναν συναρπαστικό και ενδιαφέροντα χαρακτήρα που έρχεται σε κόντρα με τον πατέρα του, σερ Τζούλιαν, από τη στιγμή που αποφασίζει να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο και να μπει στη Μητροπολιτική Αστυνομία παρά να συνεχίσει στο οικογενειακό δικηγορικό γραφείο. Δε θέλει να γίνει ποινικολόγος που υπερασπίζεται καθάρματα, αντιθέτως, προτιμάει να τα βάζει για πάντα στη φυλακή και να εμποδίζει τις εγκληματικές τους δραστηριότητες. Η μητέρα, Μάρτζορι, είναι πιο διαλλακτική και θεωρείται η φωνή της λογικής ενώ η αδελφή του Γουίλιαμ, Γκρέις, που είναι δικηγόρος, υπερασπίζεται κάθε αδέκαρο κακομοίρη που θα βρεθεί στον δρόμο της, κάτι που τη ρίχνει σε εκτίμηση και αξία στα μάτια του πατέρα τους. Οι οικογενειακοί δεσμοί είναι καλογραμμένοι, διασκεδαστικοί και διαπιστώνουμε πως ο πατέρας δεν είναι αυστηρός, άτεγκτος και μονοκόμματος αλλά δέχεται ν’ ακούσει και μιαν άλλη άποψη, σέβεται μια τεκμηριωμένη γνώμη κι αφήνει τον γιο του να κάνει αυτό που θέλει υπό όρους. Η στάση του απέναντι στην κόρη του είναι εξίσου σταθμισμένη, αφού δεν του αρέσουν οι επαγγελματικές της επιλογές, της αφήνει όμως περιθώρια ελιγμών ή / και ιδεών. Επιπλέον, μέσω της Γκρέις ο συγγραφέας μας εντάσσει στο πνεύμα αλλαγής και νεωτερικότητας που ερχόταν τη δεκαετία του 1980 απέναντι στα δικαιώματα των γυναικών, οι οποίες άρχισαν να μπαίνουν σε ανδροκρατούμενους χώρους και να διεκδικούν ισότητα ακόμη και στην πρωτοτοκία. Η Γκαλερί Τέιτ όμως δε θα βάλει ποτέ γυναίκα σε διευθυντική θέση!

Το βιβλίο είναι ένα καλογραμμένο και συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα που πατάει στα οικεία χνάρια γραφής του Jeffrey Archer, αγνοώντας τα στερεότυπα του κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Απανωτές ανατροπές, εκπλήξεις και αλλαγές, ένα κείμενο που ρέει σα νεράκι κι όλα κλείνουν με δυο άκρως ενδιαφέρουσες και παραστατικά γραμμένες δίκες, στις οποίες ο χειρισμός της αγωνίας και το κλείσιμο του ματιού απέναντι στον αναγνώστη είναι διαρκή και τόσο γρήγορα που ένιωθα να παρακολουθώ αγώνα τένις. Έχοντας υπ’ όψιν το μότο του συγγραφέα πως «Αυτό δεν είναι μια αστυνομική ιστορία, είναι μια ιστορία για έναν αστυνομικό», παρακολουθούμε κάπως χαλαρά τις σπουδές του Γουίλιαμ στην Ιστορία της Τέχνης αρχικά, για να κάνει το χατίρι στον πατέρα του, και στη συνέχεια στο Αστυνομικό Κολέγιο Χέντον στο βόρειο Λονδίνο, όπου αριστεύει στην επιστημονική και εγκληματολογική ανάλυση, στη νομολογία και στις πολεμικές τέχνες. Ξεκινάει ως αστυφύλακας από μια περιοχή όπου δεν είχε βρεθεί ποτέ, το Λάμπεθ και περιμένει να περάσουν δύο χρόνια πριν προσπαθήσει να προαχθεί σε ντετέκτιβ. Μέντοράς του σε αυτές τις περιπολίες είναι ο επίσης αστυφύλακας Φρεντ Γέιτς: «Μη δέχεσαι τίποτα, μην πιστεύεις κανέναν, αμφισβήτησε τα πάντα»! Να όμως που μια σειρά από γεγονότα τον φέρνουν στη Σκότλαντ Γιαρντ, όπου ο διοικητής Τζακ Χόκσμπι, η αρχιφύλακας Τζάκι Ρόικροφτ και ο αρχιεπιθεωρητής Μπρους Λαμόντ, επικεφαλής του Τμήματος Έργων Τέχνης, ψάχνουν να βρουν τον κλεμμένο πίνακα του Ρέμπραντ «Οι σύνδικοι της συντεχνίας των υφασματεμπόρων». Επτά χρόνια τώρα το Τμήμα προσπαθεί να συλλάβει τον Μάιλς Φόκνερ, μια εγκληματική διάνοια που καταφέρνει να ξεγλιστράει απ’ τα χέρια τους, παρ’ όλο που κλέβει κορυφαία έργα τέχνης και βγάζει μια περιουσία χωρίς να φαίνεται ότι παρανομεί. Ικανότατος και άψογα οργανωμένος, τους δυσκολεύει κάθε φορά και πιο πολύ.

Παράλληλα, τον Γουίλιαμ τον απασχολούν κι άλλες, ήσσονος αφηγηματικής σημασίας υποθέσεις (βιβλία του Ουίνστον Τσόρτσιλ που υποτίθεται πως έχουν την ιδιόχειρη υπογραφή του, ένα φιαλίδιο σεληνιακής σκόνης, ένας μυστηριώδης τύπους που θέλει να αγοράσει ασήμι εκατό ετών και πάνω από διαπιστωμένα καταστήματα ασημικών κ. ά.) που απλώς εμπλουτίζουν το κείμενο, όλες όμως συγκροτούν μια καλά οργανωμένη πλοκή γεμάτη σασπένς και εκπλήξεις ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούμε τον πρωταγωνιστή σε διαφορετικά σημεία του Λονδίνου, το οποίο γνωρίζουμε κι από την καλή κι από την ανάποδη, τις περιοχές του, τους δρόμους του, τις συγκοινωνίες του. Φυσικά, μέσα σε όλα αυτά εισχωρεί κι ο έρωτας στο πρόσωπο της Μπεθ Ρέινσφορντ, η οποία είναι βοηθός έρευνας στην πινακοθήκη Φιτζμόλιαν απ’ όπου εκλάπη ο Ρέμπραντ. Ο Γουίλιαμ την ερωτεύτηκε αμέσως και η σχέση τους αρχίζει ν’ ανθίζει αλλά και να δέχεται τους τριγμούς της άστατης δουλειάς του αστυνομικού, μόνο που η Μπεθ έχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Επίσης, οι αναφορές σε πίνακες ζωγραφικής πολλών διαφορετικών μεταξύ τους καλλιτεχνών και τεχνοτροπιών με οδηγούσαν πολλές φορές να ψάξω περισσότερες πληροφορίες, να τους χαζέψω, να διαβάσω αναλύσεις τους κλπ.

Το »Χωρίς ρίσκο» είναι τα πρώτα βήματα ενός χαρακτήρα που θέλει να ακολουθήσει το όνειρό του και να ενταχθεί στη Σκότλαντ Γιαρντ ως ερευνητής. Θα τον βοηθήσει άραγε ο κλεμμένος Ρέμπραντ να το πραγματοποιήσει; Πίνακες ζωγραφικής και άλλα έργα τέχνης, ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και ιστορίες από γνωστούς καλλιτέχνες, πλούσια πλοκή, ένας καλοσχεδιασμένος πυρήνας δράσης γεμάτος εμπόδια, εκπλήξεις και ανατροπές, γρήγορες εξελίξεις, ρεαλιστικοί διάλογοι, όλα αυτά με κράτησαν ως το τέλος και μου σύστησαν έναν χαρακτήρα τον οποίο ανυπομονώ να συναντήσω ξανά και ξανά ώστε να απολαύσω τις περιπέτειές του και να δω πώς θα εξελιχθεί ως προσωπικότητα από βιβλίο σε βιβλίο.